Արծիւն երթայր յերկինս, եւ հարին զնա նետիւ: Եւ նա զարմացաւ, թէ ո՞վ զայս արար: Հայեցաւ եւ ետես զնետն` զփետուրն իւր եւ ասէ.
– Վա՛յ ինձ, զի յինէն է պատճառ սպանման իմոյ:
Բառարան
երթայր – գնում էր
յերկինս – երկնքում
հարին – խփեցին
զնա – նրան
նետիւ – նետով
արար – արեց
հայեցաւ – նայեց
ետես – տեսավ
իւր – իր
ասէ – ասում է
զի – որ, որովհետև, քանի որ
Աշխարհաբար (արևելահայերեն)
Արծիվը գնում է երկնքով, և նրան խփեցին նետով: Նա զարմացավ, թէ ո՞վ սա արեց: Նայեց և տեսավ նետը իր փետուրից է և ասաց.
– Վա՛յ ինձ, որովհետև ինքնս եմ պատճառ իմ սպանության:
Ձայնագրություն
Դանիել Խալափյանի բլոգ 